Doğmaya eriniyor güneş yorgun, ay yorgun
Söylemeye mecal yok dilimdeki vay yorgun






Uzar gider mahşere açılmayan kördüğüm
Dolanır kıvrım kıvrım adressiz yollar yorgun
Ruhumda nemli duvar kerpiç kerpiç ördüğüm
Göğün kuşağı renksiz yeşiller allar yorgun


Nedir küçük dünyanın büyük insana kastı
İhtirasla doldurur tevbe sızdırır testi
El süremez o günde hem düşmanı hem dostu
Ukba gölünde yüzer dört kollu sallar yorgun


Şer bulutundan zengin nur damlasından fakir
Kul gözünde bahtiyar sırlı aynada hakir
En şerefli nisyanda kurt ile kuzu şakir
Arı kovanda mahcup şifasız ballar yorgun


Devrilir köksüz çınar rüzgar eser derinden
Tek tek kopar yapraklar toprak oynar yerinden
Çor nefeste çırpınış medet umar Bir’inden
Meyveler zehre durmuş kırılan dallar yorgun






Bulanık yatağında dere yorgun, çay yorgun
Hepsi yılkı yolunda kısrak yorgun, tay yorgun






frezya