Ufku çekilmiş gecelerimin
Ve hüzünlerden akşam geçidi
Açılır ufka doğru
Kendine nasıl gelir insan gitmek kolay da

Bir ağaç gibiyim mezarlıkta, sonsuz bir ülkeye doğru
Gölgesinde demlendim dalmalıktı deniz
Bir adam var içimde ayakları, yüzleri
Kırık bir can ardına gizlenir
Gidiyorum diyorum,gidemiyorum
Kalamıyorum da...
Hep şiirlere sürgün edilmişim
Bir Mayıs düğümü,körkütük sevda
Göğsümü ısıtır, eririm...

Daha kaç yangın hasta geceler
Alnımı dayamışım iki duvar arası
Nasıl da is kokuyor
Bir yandan doğrulurken diğer bir yana devrilirim

Kilerimde buz tutmuş kalpler
Ayazından dondu gülüşler, düştü kelimeler
Kapanmamış nice eski defterler bilirim

Süreceksen namluya gözlerimi sür, yüreğimi sür
Çoktan aşmış yüreğim bendimi
Yiğit bir el havada durdurur kurşunu
Ölüm koynuna girse, ayrılmaz aşık sevdiğinden
Gökyüzü neden bu kadar çok cekildi üzerimizden
Sana hangi yüzümle ağlayayım,söyle
En çok da sahipsizlik yakıyor insanı

Kemiğe işlemiş yaralar
Imkânsız ağlar ne kadar bulut varsa
Nusret kök sürüyor derinlere ve gittikçe ağırlaşıyor
Taşıyor şehrin ötesine
Ateş yanar sokaklar
Süzülüp ölecek. ..

Yüreğim devrilir, teyemmüm eder sevdayla
Issız ıssız gezinir sensizliğim
Hüznüme yar bellediğim
Koparma kanatlarını artık
Göğsümdeki serçelerin
Git damarlarımdan
Tırtıl yürekli sevdan
Olmayan bir yolculuğa çıkar gibi
Eğip başımı geçerdim hep
Mutluluk Sokağı’ndan

Savruluyorum

Ne çok ağrıdı bugün sensizliğim
Toprak kokar sinesi
Uzayıp gider sarmaşıklara doğru
Yüreğim devrilir
Ve karanlık
Alabildiğince karanlık
Küçük odalar...