4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
683
Okunma
Küllerinden varolur yalnızlık her gece
ölü doğar çocukların hepsi
hiç kimse kesmez göbek bağını
binlercesi dökülür kasık ağrısı olur
gözleri parlar karanlıkta çocukların
kirli suratlarla sınanır insanoğlu
jilet çiğnemek gibi olur hayat bazen
bir yumruk oturur boğazına yutkunamazsın
Sokakların delirmiş kaldırımları vardır inanmaz kimse
her gece ağ atarlar cam kırığı adamlara
sadece ay ışığı ve şüpheli silüetleri karanlığın
poşete batmış tutkal çocuklar alnından öper terk edilmiş hayallerin
Şimdi paslı çivileri sökmek zamanıdır yüreğinin duvarından...
Bitti.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz