0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
563
Okunma
Sen tanrıçaydın
Ben soluk tutulması
Biliyorum rüyaydın
Zor sokakların kuytusunda
Bir umut zulası
Keşke gerçek olaydın
Kaşların gerilmiş yaydı
Kirpiklerin canevimde saplı ok
Karşımda duraydın da
Bin kez daha vuraydın
Senden gelene sözüm yok
Gitmeyip de kalaydın
Bütün yokların var olduğu anda
Mutluluğa varaydın
Gözlerim gözlerine mahpus
Son sözü söylemeden susaydın
Bendeki evliya sabrı
Son sözüne mahsus
O anda ne zaman, ne gökyüzü
Ne de kurtulmak isteyen
Mahpusluktan
O anda yalnızca ’SEN’
Bendeki ’SEN’
Seni bile kıskandıran kendinden
Biliyorum rüyaydı
Zor sokakların kuytusu
Gecenin deminden daha karaydı
Gözlerin ak tüylerinde rüzgârın
Kıvıl kıvıl yelesiyle yüreğime koşan taydı
Mevsimde bir bile geçsen yüreğimden
Nabzıma biçtiğim ömürlük paydı
5.0
100% (1)
