Ağlamak düğümlenir boğazımda
Ay sızar perdesiz pencereden
Gözlerimi kenetlediğim fotoğrafta
Gözlerin ‘’ağlama!’’ der gibi bakar
Eskimiş çerçeveden

Ağlamak sızar
Uykusuz gözlerimden
Son sözlerin yankılanır aklımda
Zay olurum akislerinde gözlerinin...

İçimi zangırdatan suskunluğun
Darağacında sallanır hıçkırığım

Saksıda toprak kurur
Toprakta çiçek solar
Çiçekte kokun kalır
Kokunda aşk durur

İçim cızırdar
Acırım sensizliğime
Teşhisini ‘sen’ koyarım
Soluksuzluğumun

Sensizlik düğümlenir boğazımda
Sessiz kuytular küflenir içimde
Bir şeyler ters gider kalbimin atışında
Dilim damağım kurur

Odanın neresinde dursam
Göz göze geliriz fotoğrafınla
Çiçekler mevsimsiz çöle sürgün
Tabakam boş, yüreğim boşlukta
Ben sana yanarım
Küllerim savrulur rüzgârında
Anıların…

Pat diye düşersin düşlerime
Bir gün ben yine geceyimdir
Sensiz odanın yankısında...

Mevsimler geçer
Zaman durur
Odanın ortasında...

Sen geçsen görürdüm
Geçmezsin ki!
Kör sanırım gözlerimi

Ölsen ölürdüm...