2
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1248
Okunma
kalemtıraşta kaybolan kalemler gibi
sen de bırakıp giderken acılarını omzuma
notasız bir şarkı hazında
do sesinde çürüyor insan
ellerini uzat
boşluğumdan
hece hece
ağıt topluyor dilim
hüzün ki içimde müebbede mahkûm
her harf asi
her kelimede isyana sürükleniyor
kalbimde aritmi etkisi yokluğun
tedirgin bir balık gibi
oltama köpüklerini bırakıp bırakıp gidiyorsun
eski bir filmin fragmanındayım hâlâ
içimi acıtıyor kokun
hangi notaya dokunsam
hicaz dökülür dilimden
el ver türkülere
ölmeden duvarlarına çakma beni
bırak rüzgârların da çarpa çarpa savrulup geçsin içimden
Ekim/2016/Antalya
Sıtkı ÖZKAYA
Cevap Yaz