Hayatı uzun, evreni ne büyük sanmışım çocukken
Uyuyordum uyanıyordum hep aynı şeydi olan
’Naylon kızlar çıkacak!’ derdi büyükannem
Anlamazdım neden böyle söylediğini
O güzel, boyalı kızlara imrenirdim ben de
Her kız çocuğu gibi…
Bilirsin işte,
Kıpkırmızı, boyalı dudakları,
İnce naylon çorapları, uzun çivi gibi topukları
O topukların üzerinde
onlar gibi yürüyebilmeyi istedim hep
Onları naylon bebeklere benzetirdim.
Büyükannemin dediği ’’naylon kızlar’’
Bu kızlar, işte o kızlar zannederdim
Renk renk, çeşit çeşit elbiseleri,
Değişik değişik saç modelleri vardır onların
değiştir, değiştirebildiğin kadar
Hiçbiri bir diğerine benzemez
Neden böyle boya kutusuna düşmüş gibi boyanıyorlardı?
Böyle düşünsemde ilgi duyardım onlara sebebini bilmeden,
Kim bilir; belki de özentiden
Nitekim büyümüşüm…
On sekiz yaşımı görmüşüm
Kendimi ne kadar büyüdüm sanmışım
Bir gün aniden farkına vardım
Özendiğim boya kutusuna girmiş
O naylon kızlardan olmuştum
İncecik çivi topukların üzerinde
İncecik bacaklarımda,
İncecik naylon çoraplar vardı
Bu aynadaki yeni kızı sevmiştim,
Kendini beğenmişlik edasıyla gülümsedim
Ne kadar güzelmiş boyalı olmak
Elbette boya yapmasını bilene…
Neden bu kızı sevmiştim, orasıda meçhul ya
Zaman geçmişti anlayamadan
Anlayamadığım şey
Zamanla bıkmıştım boyalı kızlardan olmaktan
Naylon bir bebek gibi,
Boyaların arkasına saklananlardan olmak istemedim belki de;
Çivi topukların kullanıldığı yerlerde olmak istemedim,
Rahat olabilmek için rahat ayakkabılar
Rahat ayakkabılı insanlar tercih ettim hayatıma
Geçmesini istediğim çocukluğumu geri istedim aslında

Ben çocukken,
İki şey yapmak istedim
Makyaj yapabilmek ve topuklu ayakkabı giyebilmek
Çok istediğim bu iki şeyi yine de iyi yapamadım nedense
Ne başkaları gibi boyanıp çıkabildim,
Ne gülümsedim yüzlerine insanların nezaketen
Ne de; zorladım ayaklarımı çivi topuklara
Boyansamda bulaştırdım elime yüzüme
Topuklu giydim, zarar verdim kendime
En iyisi yalın olmaktı
Kendim olmaktı, sade olmaktı
Aslında sade kalabilmeyi başarbilmekti tüm olay
Bunu anlayabilmek fazla zamanımı almadı
Yalın olmak; kendim olmaktı
Yalın olmak mutlu olmak, gerçek olmaktı
Gerçekçi olmaktı
Hiçbir zaman naylon insanlardan olmadım, olamadım
Hayatımdan çıkın boyalı insanlar
Boyaların arkasındaki sahte insanlar
Boyalı, sahte insanlardan uzaklaştım
Düz tabanlarda yürüyorum uzun zamandır
Beğenilmiyorum belki de evet ama...
pek de sorun etmiyorum bunu aslında
Gerçek insanlar yanımda oldukça
Ben yalın ayak gezsemde olur...
Ne olmuş yani, olması gereken budur
Beğenmeyen burdan buyursun yol çoktur.