25
Yorum
61
Beğeni
0,0
Puan
1804
Okunma

bozuldu tüm yeminler..
bazen
salına salına gezemediğim/iz sokakların izleri sürülüyor usuma
ve çırpındıkça daha da kırılan kanatlarım/ız/ın sızısı
düğümleniyor sözcükler o vakit
dokunamıyorum ellerinde kor büyüten sılama
yutkunuyorum sonra
her çığlığımdan baş aşağı düştüğüm suskuma
yine geçiyorsun işte silemediğim hafızamdan
konuşmasam, k’anıyor kelimeler kendimce
ki hayatın anlamı da
sığınmaktı sana cümlelerce
karanlık gezinirken korkumun çıplaklığında
yarım bıraktığın gülüşümün neresine saklandı ki kalbin
sönmeyen bir kor bıraktın göğsüme
avucumda kanayan düşlerimi sürerken yarama
ömrüm tükendi de
bitmedi, sensiz aldığım soluğumun bedeli
varsın bitmesin
zaten
anılar/ım bile üşüyor sen yokken
oysa acılar mezarlığından farklı değil aklımdaki
ne kaldı ki geriye
....
emel güneysu