Taarruza geçti dün gece ,
Aklımın penceresinde kalan sözlerin
Denizin gergefindeydi düşlerim
Sus çiçekleri açardı, gönlümün mahzenin de
Adım adım yaklaşırdım, ben sana
Çılgınca fikirler gelirdi, gece yarasını çeyrek geçe

Bulutlardan yastık yapar,
Rüzgarın ıslığından ninniler söylerdim
Ay’ı şahit tutardım, ölümsüz sevgimize
Yağmurlar yağsa da üzerimize üzerimize
Gök delinmiş gibi ağlardı bazı geceler
Kirpiklerimden süzülürdü kazan kazan sular

Seni düşündüğümde ;

Adın gelirdi aklıma, boynumdaki kolyeye harf harf dizdiğim
Muzip gülümsemelerin ve hüzün mendillerini miras bırakışın
İlk günkü gibi hala aklımda
Ektiğin mor menekşeyi gözyaşlarımla sulamaktan, kurudular
Oksijensiz kalmışlar, tıpkı senin gibi
Böğürtlenli kış bastırmıştı
Yaza bir adım kala ömrümün dallarına

Kim bilir seni ne zaman görecek gözlerim bir daha ?
Işık saçan fenerimi
Bekle beni yediveren güller arasında
Bir gün mutlaka, kavuşacak ellerimiz
Gecenin bittiği gibi

Ruhunu her hissettiğimde kalbim yerinden, çıkacak gibi çarpıyor.
Hüzün gemisinde sessizce bekliyorum
Sayılı günlerin tükenmesini,
Çaresizce
Sus çiçekleri açar mı ?
Güneşi görmeden, karanlıkların içinde
Bilmiyorum ki

Çaysız, kahvesiz sensiz nasıl yaşanır ?
Kocaman bir hayat
Kim bilir seni ne zaman görecek gözlerim bir daha ?
Üzerindeki nura , kanatlı meleklerle göklere dualar uçurdum

Aslı Gül