Boşluğun minvalinde bir rota:
Esrikli fazlasıyla kibirli,
Sefil ve sefahat dolu ikrarı
Hanidir yürek bildiği beşerin.
Tantanası akla zarar,
Gölgeler hepten hicabın esaretinde,
Dokunuş dediğin mi?
Anlamsız ve münafık bir kelime işin aslı.

Ateşlere attığın tanrıçandım
Ve gölgelerdi taşa tutan benliğin yorgun cübbesini
Ve tek bir kelimeye dahi etmediğim o ihanet
Yine sorup sorgulanmaların külfeti.
Asılsız bir lehçede terk edilmişliğim,
Gönülsüz bir surede uğrayan yansız bir keramet.

Tartı çekti çekeli yükü,
Vicdansızlığın vebali,
Kırık bir notaya yığmak kadar da asil
O gölgeli sağanağın rehaveti…

Tümden gelen kaygılar:
Hanidir indinde yük bellediğim bedelsiz sevdalar,
Kırık tahammülsüzlüğün isyanı olsa olsa,
Günü birlik tarifesinde
Yürek sadece bakar ve kollar ölesiye:
Beyhude iç çekişlerin kerameti kadar da yoksun;
Kırılgan bir çiçeğe dokunup da bükmek belini,
Koptu kopacak derken,
İkbalin neferi yine sevgiye dair
Bir tümcede doğan ikrarı
Azar azar yer de yutar.

Döndüm döneli başa,
Gittim geldim demek mi: Hâşâ!
Yorgunluğun nüansında basan efkârı silmek tek kalemde,
Mücbir sebeplere yığmak bedelini,
Öfkeden gayri ne çok duygu saklı sinemde:
Aşıma katık iken aşktan muaf,
Kıbleye dönük miladı
Kader yine başa alırken
Feveran olmaksa akıldan öte
Sevginin düşkün kıldığı o müebbedi
Yine islerden arındırmak kadar demli bir yok oluş:
Gölgelerden sızan nifakı yoksunluğa akıtan
Mütecessis bir kelamı da
Yine aşk ile damıtan.