Ay yüzlü güleç kişi
Gülüşüne söyleyecek sözüm yok
Sıra dağlardan süzülür ya kar suyu
Ve ırmakların kıvrımlarına vurur ya güneş pırıltısı
Ve dağdan bir ceylan iner ya kıyıya
Narin ürkek ve sürme gözlüdür ya
Gülüşün aşktır desem
Yanlış anlama Ceylan aşkı...

Ay yüzlü güleç kişi
Gülüşüne söyleyecek sözüm yok
Gecenin tuvalinde yıldızlar serpişir Ay’dan aydınlık yüzüne
Bundandır sarınıp uyumam gecelerin demine
Gülüşün yeni günün eskisinden mirasıdır
Gülüşün geride bıraktığın eski günün yasıdır
Gülüşün aşktır desem
Yanlış anlama Ay aşkı...

Ay yüzlü güleç kişi
Gülüşüne söyleyecek sözüm yok
Platonik bir gökyüzüdür gözlerin
Baktıkça içine çeker gözlerimi
Uçurtmalarımın ve kuşlarımın mavi renkli ovası
Yüreğimin en korunaklı yuvası
Gülüşün aşktır desem
Yanlış anlama gökyüzü aşkı...

Ay yüzlü güleç kişi
Gülüşüne söyleyecek sözüm yok
Yüzündeki nur aydınlığın pusulası
Dudakların cennetin yasak elması
Gözlerin de keşkelerin yaylası
Gülüşün bir şiir! Ben bir garip fırıncı
Aşk olmasa nasıl çekilir bu kadar sancı
Gülüşün aşktır desem yanlış anlama
Fırıncının aşkı...


( Yüreğinin ateşinde aşk pişiren bütün fırıncılara... )