Gönlümün fırtınası
Suskunluğumda uçuşan ses
Konuşacak mecal yok
Susmak en hayırlı nefes
En onurlu intihar sessizlik
Onca ölümdür anca
Bir de yaşamak
Ömrün darağacında
İncecik iplik

Yaralarından gece sızarken Ay’ın
Susarsın kusar gibi
İsyanların yasını
Darbe çöker içinin baharına
Kılıçtan geçirirsin marazların hasını

Günün birinde
Hayattan kaçırabildiğin kadar
Kalırsın kendine
Susabildiğin kadar
Dinleyebilirsin geçmişinin Lirini

Bir kaçamaktır susuşun
Siper almaktır insan bombardımanında
Yazılır kanadına bir göçer kuşun
Türküsü sazın mızrabında
Kördüğüm olur
Susturulmuş feryadın

Gönlümün rüzgârında uçuşur sözler
Mevsim hasat değil
Nadasıma tohum dökecekler
Mabedimden kaldırma başını
Bir destanın ardı sıra gidersem
Peşimden gelecekler
Gün okşarken saçını

Sen sana kalana dek durma koş
Ben en son bıraktığın yerde
Ölürüm
Sen iyi insanlar biriktir gönlünde
Ben seni her yerden görürüm

Kaç yara almışsam
Çentiklidir ciğerimde
Bir şiirden bile kafayı bulur oldum
Eskisi gibi içemiyorum hüzünlerin meyini
Ne kadehler devriliyor beynimde
Koluma giriyorsun
Düşlerime girerken gülüşlerin
Sokak lambaları kırılmış bir yolun
Son kıvrımında