Olmayacak şeyleri kafama taktım
Boşu boşuna kederlenip ağladım
Nice yarınlara umutlarla kalktım
İçimde yanan ateş dönüyor köze

İnsan oğlunda bi koşuşturma durmuyor yerinde
Kimisi boşuna koşuşturmalarla ömür tüketmede
Kimi mutluluk kimi hüzün düşünür attığı her adımda
Kimi haktan gelmişe boyun eğmiş sessizce oturur yerinde

Kimi boş işlerle oyalanır başkalarının işinden pay alır
Tükenince çareleri alelacele koşarak kapın çalınır
Acınacak hallerini abartarak heyecanla anlatır
Boş sahada top oynar tek başına boş kaleye goller atar

Ömür uzun bir maraton koşusu, yaradan böyle istedi
Her insanın gönüllerinde vardır elbet büyük hedefleri
Hedefini belirle çık yola koşa bildiğin kadar koş şükret kal orda
Geldiğin yeri benimse nasip işte bu kadar, üzerine çamur bulaştırma

Hayat bir gün son bulacak yok elbet dünyada kalan
Kazandıkça kazananın çevresinde çoktur aç dolaşan
Kimi candan geçer kimi canandan, kibirdir insanı yıkan
Öbür dünyada kurtarmıyor yaşarken doldurulan cüzdan

Dil döndüğünce neler söylesen de gerçekleri anlatamazsın
Herkes kendi bildiği yolda yürür gözü görse gerçeğe sağır kulağı
Değiştirilmesi zordur değişmez bu günkü yaşayan nesilleri
Vasıf’a söz söylemek düşmez her koyun kendi bacağından asılır.

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
16.10.2016 PAZAR