sen bana kabarıyorsun ya şimdi karşı çatıdan
kabarma
önünden mi alsaydım ekmeğini kumrunun
hem de muharrem

gitmem gerekiyor
nöbetleşe yaşıyoruz bu sıra
üst üste tutuyoruz nefeslerimizi
pıtrak gibi açan şehirlerimizi suluyoruz
söylemeye değecek şeylerin yakınlarından geçiyoruz
tuz tutmuş
kızılcığında mevsimi geçmiş
bildiğin ifrazat
kan susuyoruz bırak

ah anne ne zaman karnım ağrısa dayardın şerbeti
arsız bi karınca gibi emerdim
onardı içimdeki öksüzlük
sonra amansız bi taş ağrısı
çıvdırıp saldırırdım emlerine
sende çare çok
şimdi kafamın içinde habis kırgınlık
ölmek için ne iyi sebep
gelirayak çözülüyor dilim

ey allah
aha bu hep cebimde taşıdığım mavi cam elliğim
bi parçası oyundan kırık
uzun uzun durup hizalamıştım
büyük atıştı çocukluk için
insanlığı bilmem zaten ölmüşmüş öyle diyorlar
dı tee o zaman
neyse ölenin ardından
ötesini sen anla

ben sana külüm
ilk el mağarada yanan
etrafımda horanta
geyikler dedim is sesle
çok ürkmüşler sanatsal sarhoşluğumuzdan
bi rüzgar
bi fırtına
bi boran
biz bu ara barbar diyoruz buna
kendi kendine inanmayan

bitti