Boşa hayıflanma yadedip dünü
Geçmişe sarılmak kurtarmaz günü
Nihayet bir bardak su boğar seni
Ateşin yaktığı kadar insansın

Huzur bulamazsın durumdan kaçıp
Hissetmen gerekir kendinden geçip
Haksızlığa karşı sesini açıp
Avazın çıktığı kadar insansın

Kanma haraminin lüks hayatına
Böyle çıkamazsın tanrı katına
Sende çalış binme yoksul sırtına
Terinin aktığı kadar insansın

Sorgula verilen her şeyi alma
Otlayıp merada et ile dolma
Sürüye karışıp mor koyun olma
Aklının çaktığı kadar insansın

Umut oldururmuş yeşil ekini
Sevginin sabırla besle kökünü
Aşık ol utanma sevda yükünü
Yüreğin çektiği kadar insansın

Sıkılma yeğenim benze dayına
Kenarda bekleme katıl oyuna
Mevlanın bahşedip insan soyuna
Sevgiden ektiği kadar insansın

Ecel oku ıska geçmez yanından
Herkes sorumludur kendi sonundan
Annenin babanın ortak geninden
Kalıba döktüğü kadar insansın

Hayat bu her insan Eyüp değildir
Ömür yaşanmışsa kayıp değildir
Üzülme yaşlanmak ayıp değildir
Zamanın büktüğü kadar insansın

Her şeyi dert etme yaşa onurlu
Sanma ki bu dünya ışıklı nurlu
Zahiri bilmezsin ufkun sınırlı
Gözünün baktığı kadar insansın

Z İ Y A A C A R
12.10.2016/KONYA