yaban izler peşinde karaca
yağmurdan kaçıyor telaşla
ürkek bir kadın dokunuyor şimdi saçlarına
oylum oylum yorulmuş acılar
ormanların serin kuytusunda
güz soyundu çoktan yapraklarını
çık gel uğultulu kalabalıklardan sevgili yarim
yeniden başlayalım yalgın sevilere
bethovenin pastoral senfonisi eşliğinde

zigana gibi geçilmez içimdeki geçitler
durdurulamaz bana bıraktığın o sonsuz ırmak
anılar toz raflarda yerini edindi
geçti atlı arabalar çoktan kuytu bir akşamdan
kült bir heykele benzer aşk
öylece durur öylece
sunaklarda
adanmıştır ölümsüzlüğe

kim sunacak tanrıçaya sıcak şaraplar
kim toplayacak yaban çiçeklerini
yitik bir ömrün yanılmışlığından
kim söyleyecek türkümüzü caddelerde
vakit geç şafaklar bekliyoruz
kanatlarımı verin kuşlar
eylüldür vakit
göç zamanı
ölü kırlangıçlar ülkesine

Ömriye KARATAŞ
Burgazada/İSTANBUL