vazoda solgun güller
bahçedeki salıncakta zamane boşluğu
çocuk ceplerimde kalmadı akide şekeri
sana balonlar versem
çıplak kent boşluğu
mavi mavi

bahçedeki akasya soldu
ırmak kıyısındaki kuş soyutladı kendini mevsimden
gel seninle ölmüş kuşlara ağlayalım çocuk
sana beyaz kayıklar versem
küçük dereler
kırlangıç şenlikleri
mavi mavi

sen yaralı ceren
sen eski defterler arasında kurutulmuş nar çiçeği
serçeler konsun telefon tellerine
ince yerlerin incinmesin
ürkme sanrılardan
mimoza sürgünü baharlardan
bana yeniden öğret çocuk
güz bahçelerinin koro şarkılarını
sakla koynunda nar çiçeklerini
sonbahara yakın
nereye baksam
aylak bir ömrün dudaklarında söylenen kederli bir şarkıyım

yeşil yol beyaz bisikletim nerede
bağışlıyorum çocukluğumu
içimin çıkmaz sokağında
uçan atımın yelesinde yarım umut
fiyakalı yalnızlıklar ediniyorum kendime
siyanür kokan kentlerde

sana maskeler versem çocuk
bilirim takmazsın
çünkü gülüşün özgürlüğümdür
sana hiç oynanmamış oyunlar versem
benimle oynar mısın çocuk
ipini eğirip göğe saldığımız mavi uçurtma
ortancalar mimozalar nar çiçekleri kayıp

ah mızıkçı çocuk
yelesi rüzgarla dans eden atlarım
gömüyorum sizi
ruhumla beraber
nü tablolara
ölü kırlangıçlar şenliğinde şimdi her çocuk

Ömriye KARATAŞ
İSTANBUL
14.10.2016