...


Düşündüm de
Bütün iyi bildiğim şeylere
Meğerse ben mi güzellik katıyormuştum ne
Güzel deyip
Canımdan veresiye vere vere
Hiç karşılık da beklemeden üstelik
Sevgimi haykırdım bütün kıymet verdiklerime
Seni sevmek dünyanın en güzel şeyi dedim mesela Ey Aşk’a







Çok iyi hatırlıyorum bir akşam üstüydü
Güneş sessiz sedasız kızıl ışıklarıyla örterken utangaç çıplaklığımı
Kollarınla sımsıkı sarılıp bana
Bütün güzelliklerin tanrıçası Thetis’imsin demişti
Bir tek o beni gerçekten sevmişti babamdan sonra
Bir tek o
Aslında inandığım bir tek o kalmıştı bunca yalandan sonra







Ahh işte eksildikçe vefanın izleri dost yüzlerden
Hep içi kanar insanın eksilerek , biraz da eskiyerek
Doğru ya
Öyle vefa diye bir şey yok
Yokoldu zaten yüreklere ekilince kalleşlik







Ahh be Aşk
İyi ki sen kaldın yeşerttiğin yamacında
Solsa da günün ışıkları
Kapansa da perdeler
Biliyorum o eşsiz gönül gözünü bile
Hiç düşünmeden feda edersin dört bir yanımın öksüzlüğüne...













nagi han