Adımlarımda bir dikkat bastığım yerlere
Niye mahallede müdavimin sözü gecerli?
Bi cocukluk işte koştum sürekli bi yerlere
Tepedeki imkansızlıklar cesmesine

İteleme cocukluğumda ya şimdi?
Mutsuzluk kaldırımlarına cörekli
Gözlerim yerde biriktirdi olup biteni
Nerde gerekli bilemediğim umut tanelerini

Gri betonları ne sanattan anlar evlerin
Ne de havlayan köpek kalmayı temiz havada
Beyinleri ölü bir genc sıfatında benlerin yeri
Karşı ki sokağın koğuşunda bir sınıfta

Misketti sakladıkları ellerimin yüzümde camur izi
Topraktan kirlidir hep yaması kıyafetlerimin
Özlerdim ücrasını mahallemin -yanakta inen bi damla-
Anılarım eski de olsa bir gecmiş bıraktığım yerde hala

Kırkına bürüneli yaşlarım icerde, kurumaklı
paslı halatından bir inşaatta bedenimin kalıpsızlığı
sırları tebeşirinden kazılma bir isimdi silinmiştir şimdi
bizlerin yeriydi bizim gibilerin yeri "düşler sokağı"

Koparılan neydi bir hayat? bir kişilik? bir cocuk?
Koparan hayatın kendisiydi sarartıp yaprak yaprak
Kalan üc bes düşten ibaretti rüyalarıma olan konuk
Mahallemde gökyüzü bileylerdim geceyi gündüze katarak

Öğretendi sokak taşları düşüp kalkmayı
Öğütendi bir arkadaş gri evin pencerisinde tebessümleyen
Götürendi ufukları icinde kücüklüğün
Ve özletendi mahallemi adı gibi olan "düş sokağı"





.