Bazen siginicak bir el ararsinya
duslerinde birden kaybolur
o el bir boslugun icinde kaybolursun gidersin
yolculugun.
pesinden korkularin.kalir gecende
o elin sicakligini saklarsin bedeninde
icini isitir yuzunu sever yaslarini siler
ama o icindeki yanlizligi sarip sarmalamaz
Yanlizligin kokusu yayilir pencerenin kenarindan iceri
bugulanir cam kenari
baslarsin.icindeki adami cizmeye
tebbessum eder gibi yavas yavas olusturusun
yanlizliginin resmini
bir goz bir kas derken bir uzun boylu adam cikar karsina
hayaldir eldir gulun dikenidir batar canin acir uyanirsin
birden dustur der dalarsin issizligin.icinde uykuya
sus diyorsun bazen yanlızlığına türküler çalıyorsun
ağıtlar yakıyorsun için parçalanıyor
dur dur sus sus konuşma içimdeki sen yanlılığım
bela başıma birde sen konuşup yırtma ciğerlerimi
akıtma damlaları sonra yazarsın yıkık sevdalarını
içim kırılıyor ve yavaş yavaş yukarıdan aşağıya doğru düşüyorum
uzandığım kollar liğmeliyor canımı içimdeki yanlızlık dağılıyor
yanlızlığın alfabesi olmak vardı gördüğüm düşen yaprakta
tekti çaresizdi savruluyordu yok olurcasına bilemezsinki
belki oda sevdanın kanadına takılmıştı ince olan damarları
geçmişinde yaşadığı aşkın yeniden başlamasına benziyordu
ürperiyordu titremekten nereye gittiğini bilmeden süzülüyordu bir yıldız gibi
ya çok seviyordu yada yanlızlığın harflerine kapılıyordu
düşündükçe düşünüyor bir o kadarda yoruluyordu
kimdi neydi nereye uçuyordu düşler
bazende umutsuzca sadece susmak istersin
hiç konuşmadan seslerden kaçarsın içindeki acıların yakar canını
bir anda başlarsın yanlızlığının alfabesini yazmaya 3.10.2016 Hesnam AsiTürk