HÜZÜNLÜ ANIMDA

Küçük umutlarim vardi, kimseye zararı olmayan,
Yalan dünya olduğunu bile bile, içimde çoğalan.
Küçük mutluluklarim vardi, kimseye zararı olmayan.
Ben vardım hüzünlü anımda bile, polyannayı oynayan.

Nasıl bir hayattı ki, aile bağları yavaş yavaş kopan,
Seneler geçsede, yaptıklarından hiç pişmanlik duymayan.
Yürekler sızlasada, gözlerden nehir misali yaş akan,
Ben vardım hüzünlü anımda bile, polyannayı oynayan.

Güvendiģim dostlar vardı, şimdi varlığı yok olan,
Zorluklar çıksada zaman zaman, çözüm buldum o an.
Mücadeleyi bırakmadan, sabrettim her zaman.
Ben vardım hüzünlü anımda bile, polyannayı oynayan.

Yorgun düşsede bu bedenim, yılmadı hiçbir an,
Teselli ettim kendimi, bu dünyada her zaman.
Sesleniyorum hayata, bütün olumsuzluklar gitsin yanimdan.
Ben vardım hüzünlü anımda bile, polyannayı oynayan.
Nursemin DOĞAN
30.09.2016
O1: 53