İnsanın gönlüne güneş, bir kez doğarmış,
Tutupta şemsiye açarsan, faydalanamazsın.
Bazen aşırı sevilmekte insanı boğarmış,
Artık hangi gönüle gitsen, tutunamazsın.

Birbirine ekler durursun sigaraları,
Kansermiş, veremmiş umruna gelmez.
Kimse göremez kalbindeki o yaraları,
Kalp yönünü tutmuşsa bir daha dönmez.

Dertler tepene binerken bir dost ararsın,
Çabaladıkça batarsın yerin en dibine.
Boş kaldıkça kendine hesap sorarsın,
Hiçbir hesap kâr etmez donmuş kalbine.

Ne kadar sevsende koparsın birgün,
Ellerin mahkum, ayakların gardiyan olurdu.
Soba değildi bir aşktı senin söndürdüğün,
Bir insan sırtından ancak böyle vurulurdu.

Şimdi git güle güle, dilerim yolun, izin açık olsun,
Biliyorum o yollarda gönlüne hüzün değmeyecek.
Sen benim ilk sevdiğim olmayabilirsin, ama en sonsun,
Bu kalbin üstüne beton döktüm, bir daha sevmeyecek....