Şimdi hayatın hangi yanını alayım kendime şimdi hangi sevinçle yarın ki bayrama sevineyim hangi sevincimi mutluluğa boğayım ne sevincim var ne bayramım merhametsizliğin şerefsizliğin, olduğu itin, saltanatını sürdürdüğü bu alemde hançeri sevinçle, yarının mübarek bayramını karşılayayım, acı, keder yüklü olan şey ne bilirmisiniz dostlar bayramın ilk ışığında elinizi öpmek isteyen harçlık isteyen size Katıksız, Çıkarsız, menfaatsiz sarılan sarılacak Evlatlarınız yanınızda yoksa boş verin bayramı hatta hayatı hatta nefes almayı neye yarar evlat olmayınca onların yokluğunun olduğu her sabah bana yeni bir mezar kazdırdı artık adım atacak yerim kalmadı her taraf elimle kazdığım mezar oldu belki bir gün evlatlarımın kokusu değer yüreğime bende en azından kokularını içerime çeker öyle düşerim boş mezara. Bayram gelmiş bahane EVLATLARIM OLMADIKTAN SONRA...








Ölümü özledim içerimde evlat hasretiyle
Artık dayanacak mecal
Katlanacak taket kalmadı
Paydos hayata dair tüm nefese
Gözlerim yollarda kapıda baka kaldı
Saçlarım karadan beyaza iltica etti
Sakallarımı sormayın onlar çoktan aklandı
Heybetli duruşuna bakmayın
İçerim çoktan çürüdü
Beklemek nasıl bir duygu?
Bekleyen bir baba beklenen
Evlat ise
İşte o an dünyanın en zor ölümü bekler sizi
İşte o an şeytan beyninizi çalar
Ezrail ruhunuzu almaya gelir
Ama beklenenler olduğu için
Ne beyniniz şeytana uyar nede ruhunuz
Ezraile teslimyet verir
Yoruldum yoruldum
Patlamaya hazır dinamit gibiyim
Gözlerim yoruldu
İçerim yoruldu
Ömrüm yoruldu
Yüreğim yoruldu
Dayanacak mecal hal kalmadı
Ey yüreklere merhamet yükleyen
Allahım evlatlarımın yüreklerine
Merhamet yükle
Merhamet yükle ki
Bu zalim aleme bakarken
Son bir kez onları göreyim
Son bir kez kokularını içime çekeyim
Yeter satayım böyle hayatı böyle nefesi