Kemik/siz

gönül intiharýna maruz olurken beden
nice devinmeleri býraktýk ertesiye
bir þeyleri götürdü hep içimizden giden
yepyeni umutlarla baktýk pazartesiye

yunarken ellerimiz kana boyandý sular
sesimizin rengine vurdu o kýzýl nota
hangimiz sevdiðinden bir an kötülük umar
hangi ruhta gizlidir menzile giden rota

ilk tattýðýmýz acý bademin dilde aþký
ah kayýsý çocukluk, çekiç altý çekirdek
gözler düþtü kuyuya tavanda ayýn þavký
firak - visal iç içe sýradan oldu gerdek

geceler iþsiz artýk bekleþir kaldýrýmda
yosma hayallerimiz temiz hislerden doðdu
akýl dibine vurdu týkanan her adýmda
açýlan her boþluða koca bir ömür sýðdý

öfkemize esirmiþ meðer o derin sözler
metânet mizanýnda hafif geldi yükleri
erdemlikle övündük ölü yaþayan bizler
biçtik usturalarla o incecik kökleri

öncesi iðne ucu sonrasý sýrma iplik
nasýl da rüzgar aldý dikiþler açýlýnca
ve hep ayný senaryo, sahne ve ayný replik
dilin kemiði varmýþ anladýk kýrýlýnca

Þahika Güray