İkibinli yılı vurduk devirdik,
Sohbetin gezmenin yeri kalmadı.
Evimizi sinemaya çevirdik.
Olanı görmeyen biri kalmadı,

Nasıl teknoloji nasıl bir gidiş,
Yaslan telefona, zamana sıkış,
Erkekler demode, bayanlar rüküş,
Herkes ilerledi, geri kalmadı.


Bitti düşüncemiz, bitti kaygımız.
Varsa yoksa dizi, odur kavgamız.
Semaya çekilir, gelmez uykumuz.
Yorganın, yatağın kiri kalmadı.


Dostumuzu dille vurup oklarız.
Hastamızı telefonla yoklarız.
Gül dururken dikenini koklarız,
Halimizin adı, türü kalmadı.


Çukurdan beteriz, içimiz derin.
İşimiz şeytani, düşümüz irin,
Olanı biteni bir hayra yorun.
Gram aklımızın, feri kalmadı.


Neredeyse gireceğiz gözüne,
Basıp durduk günden güne izine,
Birisi’ nin tek bir, güzel sözüne,
Cevap verilecek soru kalmadı.





zekeriya duman