Gümbür gümbür gelir kaynar gözeden
dupduru

eser rüzgar esim esim- ben rüzgarı severim
ben deniz severim rengini
ah deniz akdeniz
marmara

ege’de mola verip açılırım sulara
kucaklaşıp dalgalarla
ağaç severim yeşil sarı kızıl yapraklarını

insanın kızıl saçları olunca bir adım öndedir her zaman
ben severim senin kızıl saçlarını
içimi titretir
nerde kızıl saçlı bir ağaç görsem
anılarım depreşir

kimilerinin saygısını kiminin sevmesini seversin

elini öyle bir tutuşu
gözlerinin içine öyle bir bakışı vardır ki
çam çırası gibi yakar
yapıştırır zemine

içimizde mevsim dönüşleriyle birlikte kıpırdanışlar
günden güne isim koyamadığımız belirtiler
hepsi bu Eylül’ün suçu mu

görüp görmezden mi
bilip bilmezden mi gelmeliydi

unutulmalı mıydı sevilenler

susturmalı mı içimizdeki isyanı
haşır neşir mi olmalı
uzak çok uzak mı durmalıydı
tabii ki maviyi denizi seviyorum
ben kızılı
ağaçların kızıl saçlarını

onlar uzak çok uzak mesafelerde de olsa
sadece seversin

Yüksel Nimet Apel

3/Eylül/2016/Cumartesi/Bodrum