Mevsim bahar,
Mavilikte dolaşan kapkara bir bulut var
Buluttaysa âşık ıslatan yağmur
Ve de kalabalık bir şehir.

Kaderin cilvesiydi balığın sudan çıkması
Küçük şehrin sıcaklığından düştü
Büyük şehrin yalnızlığına cemre
Şehrin ışıklarında şaşkındı balık

Adı büyük kendi küçük şehirler
Yürekleri çatlatan bir yarış içindeler
Aynı yağmurda ıslanan, aynı güneş yangını
Aynı kaldırımlarda yan yana yürüyorlar
Birbirine çok yabancı yürekler

Dayamış şakağına dipsiz karanlıkları
Sessizliğin tetiğinde parmaklar
Belli ki hepsi de isyana teslim
Hiç kimsenin duymadığı çığlıklar.
Şimdi, can simidi arıyor balık

İbrahim niyetine vurdu bıçağı
Ruhunun derinliğine şair
Önce yıldırım düştü sonra da yağmur
Her damlaya bir harf yapıştırmışlar
Tanrı şiiri indirdi son nefesinde

Deryaya döndü balık sözcükler arasında
Manasına gizli bir makam yüzlerinde
Ay parçası bir ışık ışıldar sözlerinde
Ömrün son demleri olsa da ne gam
Bir şehir aydınlandı nemlenmiş gözlerinde

İbrahim COŞAR