Merdiven basamaklarımı tek tek çıkarken
Son basamak kırıldı ve yavaş yavaş düştüm
Geçen her günümde; beni bir derin hüzün kaplardı
Bazen ağrılarım kalbime bir ok saplardı

Yaşam statüm alt üst bugünlerde
Benim içnde çok derin hüzünlerde
Yavaş yavaş büyük göçü beklerken
Ekiyordum işte; bazı bilinmezleri

Belki farklı biçecektim ekilenleri
Ekili ağaçlarımı tekrar dikecektim
Bir doğa aşığı olarak; yüzecektim doğada
Tükenmez bir sevdayla; YÜCE MEVLAYA
Doğru yolda tek başıma izsiz yürürken
Bazı dertler ve kederle canımı çok sıkıyordu
Aslında kalbimi derindende yıkılıyordu

Yıldızlar altında yürümeyi özledim
Ay ışığıyla beraber doğanın aydınlamasını
Bir tatlı derin muhabbeti özledim
Tek başıma yaşamam o kadar önemli değil
Yeterki YÜCE MEVLAYA doğru iyice yürüyeyim
Kalbimdeki acılara artık derinden kürüyeyim

Neyim var; neyim yok ki; kuru canımdan başka
Onuda YÜCE MEVLAM verdi; ancak o alır
Değilse birileri başına binbirtürlü dert alır
Aslında yaşanan herşey bir imtihan
Amma birde değiştirilen kaderin bir parçası

Sözlerim elbet uçar; yazılarım kalır
Söz ve sözler değiştirilir; yazılarım ise asla
Neyim varsa; elimdeki kalemim ve
Yazdığım bütün şiirlerim,, bazen farklıdır
Taş duvarlara konuşarak yazılanlar