Hasret dolunca şu mahrurlu gözlerime
Bir bağlantı kuruluyor; şiirli sözlerime
Bir türlü dönemedim; asıl özlerime
Gün geçtikçe; ya olgunluk; ya bencillik
Yaşıyorum farklı bir çaresiz şekilde

Hasret çökünce; karanlık odamın üzerine
Neler geliyor; başıma mutluluk yerine
Bir keder kaplıyor; gitmek istiyor serine
Bir seanlık bir oyun değilki; benim kaderim

Efkarlanıyor; bir gariplik çöküyor üzerime
Bir nağme yağıyor; yaralanmış yüreğime
Bilinmeyenler içinde; bir şey geliyor kaderime
Bir umutmu; bir doğallık yoksa bir olasıllıkmı

Hayatımın akışının bir türlü düzeni olmadı
Bu gönlüme büyük bir mutluluk dolmadı
Yetiştirdiğim; çiçeklerim ise solmadı
Yeni doğan her güneşle beraber; bir umudu
Kurma ve yaşatma isteğim hep vardı

Bazen konuştuğum; topraktan bir duvardı
Zamanında gönlüm birine bir ilgi duyardı
Bazen rüyaları beni farklı farklı uyardı
Artık YÜCE MEVLAM’ın son sözlerini
Bekliyorum aylardır; bir çıkmazın içinde