Yaralanmış yüreğim; yaşanmış geçmişten çok
Bilinmeyen karışık geleceğimi düşünüyor
Bir hasret ocağına genç yaşta üye olmuştum
Belkide ayrılığın ağır pençesinde olduğum içindir

Bir umut ışığımla beraber yürümüştüm bazen
Bazende derin ve düşünceli bir şekilde
Hayat okulu; asıl öğretmensiz okunmuyormuş
Bilinmeyen bir denklemi bile çözemiyorum

Bir fırtınayla beraber toplanan yağmur bulutları
Bazen alıp götürüyor kurulan bütün umutları
Hayal değil; düş değil; yaşanan herşey gerçek
Kaderdeki çıkmaz sokağın yedi numarasında
Takılıp kalmışım günlerdir; aylardır; yıllardır

Bir ayrılığın çılgın sesini duya duya
Farketmeden yolun sonunun nereye gittiğini
Bir özlem değil; hasret değil çin işkencesi
Umursamaz bazı duygularla hislerim kayıp

Dağlardaki dumanlar git gide çoğalıyor
Ben yağmuru beklerken; doluya tutuldum
Ben kayıptı; saklıydı biraz aradığımı bıldum
Artık; ne keder; ne hüzün ben garip biri oldum
Açan çiçekler gibi yavaş yavaş soldum
Kaderimdeki yapraklardan bir yaprak yoldum
Ben gerçekten; hakikaten artık yoruldum
Bir bilinmeze geçermi bu kalbim; bilmem
Artık ağır havaleli yaşayarak gidiyorum