sarmal bir masalın parçası
kurban yüklü kamyonun kasası
kör bir çobanın asası
unutulmuş, evsiz ihtiyar bir delinin urbası
tanrının sık hissedilen tokadıdır vicdanım
bana lütfen sevgiyle bakmayın

eski bir plaktan yükselen cızırtı
yaralarımdan taşan sızıntı
yoksul sofrasında kırıntı
mahpus duvarında kazıntı
altında kaldığım yıkıntıdır yüzüm
bana lütfen insandan bahsetmeyin

ben bir zavallıyım bayan
son büyük aşkımı bir istasyonda bıraktım
soğuktu üstelik, kar vardı belki yok
rüzgar çok acıtıyordu jilet gibi belki değil
belki aşktı geride kalan belki değil
bunca cehaletim ile kendimi taşlara hapsettim
kitabın kutsalına sığındım, alınmadım içeri
yüzyıllar oldu kapağında yatarım
belki açılır kapılar belki açılmaz belli değil

naylon leğende balık
cılız bir yumruk
rastgele edilmiş küfür
bardağı taşıran son damla
çarşafa yapışmış cılk yarayım
lütfen ağzınızı ağzıma yaklaştırmayın