Hayat basamaklarında oturmuş
da
Çiğdem çitleyip dedikodu yapan kenar mahalle orospusu gibi
bekliyorsam kaderin
beni
yalnız beni
Tanrının huzurunda yalnız
yapayalnız bıraktığı halde
beni insan edeceğini

Gülüyorum gevrek bir kahkaha ile

Gülüyorum işte
Sana ne?

Ağaçlar rüzgarı alıp koyunlarına
geriye yatan dansçılar gibi kendilerini bellerinden kırıp
bir layloncu geçerken çığırıp

“Eskler alıyooo Eskciiiiii”

“Mucize bu ayol!” diyor Marmelat Abla
eskileri alıp yerine mandal veriyor
Kocasından yediği dayağı
Oğlunun boklu donlarını
Kenar mahallede unutulmuş hayatını
Bir de ömrünü çitilediği demir leğeni
yağ tenekesinde yeşermiş begonvili
Göğü göğe asmaya mandal veriyor eskciiii

Gülüyorum gevrek bir kahkaha ile kesme taşlara

Gülüyorum işte tüm hayal kırıklarına
Açılmayan mucize sandıklarına
Sana ne?

Toplayıp adeta eteğimi
Döküp içindeki taşları
elim belimde çıkışıyorum hayatın ortasından
saldırıyorum iki büklüm kavağa
paramparça Marmelat Abla’ya
“olmaz
olamaz hiçbir mucize oluşmadan şartları
inanma hiçbirine
adı nebi de olsa kırar ruhunu
gir şimdi evine ve saklan saklanabildiğin kadar derine"