Yine sonbahar geldi soyunacak ağaçlar
Menekşeler yaşlanıp sararacak yapraklar
Peşpeşe geçiyor da ben saydıkça mevsimler
Sonbaharlara göçmüş bakıyorum ilkbahar


Sende solarsın bir gün solan çiçekler gibi
Silemezsin doğanın yıkıp geçtiklerini
Bir zaman anıların yeşil yaz ekiniydi
Karşı duramaz kimse bu kainât kanunu


O söker tırnağını sen daha direnirsin
Düşünmeden edemem doğumu ve ölümü
Çürümek yer altında her canlının bir sonu


Şu omuzlarda giden bir zaman yaşıyordu
Çoluk çocuk büyütüp kuru can taşıyordu
Teni sonbahar gibi toprağa dökülecek

II

Göğün yüzünde güneş parlıyor pırıl pırıl
Akşam guruba inmiş şu küçük köy bu şehir
Kışın kalın giyinip yazın çalışan adam
Bir çok akrabası var şu bizim karşı köyden


Şimdi gömdüler onu bir köy mezarlığına
Mevlût okuyacaklar helva dağıtacaklar
Ardından yemek yiyip dualar edecekler
Allâh sabırlar versin mefta yakınlarına

Son solukta görseydi salına kimler geldi
Kimi çocuklar gibi ağlayıp kimi güldü
Bu düğün onun için yapılan son düğündü

Geri dönemez artık akşam elinde ekmek
Kahvelere takılıp artık geç kalamayak
Bekleyen olmayacak o toprakta uyuyor…



Toprağı bol olsun!
Her canlı ölümü tadacaktır..

Nurten AkAygen
01.09.2016