Gelinciklerle süsle(yi)ver
lacivert gecelerin bir yarısı
mihrican yelleriyle kör kötük sarhoş gül kurusu dalları
suya hasretinden çehresi çatlamış toprakların
teriyle yıka(yı)ver duble yolları
Yıldızlardan şahlanan
Aşk-ın ateşiyle sıva kolları
ve
saatleri tam onikiye kur
akrep yelkovanı kovalayadursun
sen
aheste aheste doğ ufkuma
lacivert bir gecenin pembe gamzelerinden

Gözlerinden göğsüme şelaleler oluştursun
tütsülenmiş sözcüklerle gövdesi göğünen yanık nağmeler
Aşk ile yoğrulan yılların yosun tortusu
mutluluk uykusu ne zaman teşrif eder bilinmez ama ben
yüreğim ellerimde seni bekliyor olacağım
pembe panjurlu penceremin peltek pervazında
şafak söküp Güneş ufuktan salına salına doğup
odamın duvarlarına resmini çizene dek

Gönül bahçemi Fulya firuze ve mor zambaklarla donattım
çeyiz sandığımı her açtığımda anıları ılgıt ılgıt kanattım

Elem keder ve arsız ıstırabları
ok yerine fırlattım taa fizana
Umudu alıp köhne köşelerden
buram buram evlat kokan ellerinin ayasına bıraktım
Ben
her salise
seni taşıyorum
yüreğimin çağla yeşili yapraklarında
her dakika seni yaşatıyorum
demir duvarların derman demlediği
dağların doruklarında

Bir gece yarısı doğuversen ufkuma
akrep ve yelkovan 12 yi bulduğunda
uzun menzilli bir mavzerin göz gez arpacık oluğundan
zümrüt gözlerinle nişan alsan sol göğsümün tam altına
Sırtımdan vurmaya kalkma sakın
son nefesimi verirken
seni göremezse gözlerim
açık gider sonsuzluk uykusuna
mertce karşıma dur
ve
Kalbimi tam 12 den vur şafak sökerken
Ikırcık karanlığında da olmasın
kuşluk vakti güneş evinin avlusundan çıkarken
gözünü kırpmadan bas tetiğe
son nefesimi verirken en son seni göreyim
ki u can bu bedenden çıksa bile kıyamete dek
sen
hep orda kal

Eey dağ kekiği kokulum gel
gelki
ruhum recmedilirken gözyaşlarıma refakat et
nehirlerin yatağında özgürce uçsun ruhumuz
Yıldızlara yelken olsun umudumuz
birlikte yaşlanmak değilmiydi
son arzumuz
lacivert gecelerin gamzelerinde

Nafize