Saatlerce yatıp çimlerin üstüne,
Bulutları yakalayalım mı tek, tek?
Yoksa girip o bahçeli evin kapısından,
Çiçekleri beraber mi sevsek.
Bir kedi olsa içinde,
Bir de mini, mini bir köpek,
İnip Üsküdar da sahile,
Beraber kız kulesini izlesek.
Sen anlatsan, ben dinlesem,
Ben anlatsam, sen dinlesen,
Hayatın bütün karanlıklarını
Beraber mi terketsek?
Sonra gitsek çocukluğumuza,
Oynasak beraber sek sek,
Dönsek büyüklüğümüze,
Rakı bardağımız da olsa tek, tek.
Kırmadan ve incitmeden yaşamı,
Yaşamı beraber irdelesek,
Portakal bahçelerinde,
Güneşin doğuşunu izlesek.
En güzelini toplasak portakalların,
Beraber yaşlılara hediye etsek,
Geriye dönüp baktığımızda,
Buradan taşınmışları ziyarete gitsek.
Saatlerce yatıp çimlerin üstüne,
Bulutları birilerine benzetsek,
Martı kanadına takıp umutları,
Güneşi ay’a terketsek.
Bir plak çalsa o evin bahçesin de,
Zeki Mürenin sesi sarsa her yanı,
"Koklamaya kıyamam,
Benim güzel manolyam"ı beraberce dinlesek,
Sonra bir mum yaksak penceremiz de,
Bir mum daha,
Bir mum daha,
Bir mum daha.
Gidenlerin anısına,
İkimiz göz yaşlarımızı döksek.