Gecenin,
Amansız karanlığına, bıraktım kendimi.
Özlemin vuslatı yüreğimde,
Tenimde kokun.
Gözlerimin, önünde hep hayalin.
Hele o bakışın yok mu, beni benden alan,

Beni benden alan diyorum ya.
Hani seni ilk gördüğümde,
Ela gözlerinde kaybolmuştum.
Yüreğimde bir heyecan vardı,

Bakışlarında eriyordum.
Sanki! yeniden doğmuş gibi,
Sanki hayata, yeni gözlerimi açmıştım.
Nefes aldığımı hissetmiştim.

Ellerine, ilk dokunduğumda.
Yağmalanmış, bir şehrin çocuklarının,
Her şeye rağmen, yine de aşkla gülüşündeki,
Sevdayla geleceğe titreyerek ve yürüyerek,
O güzelliği hisseden çocuklar gibi, hissetmiştim seni.

Çünkü bende öyle, sevdayla titriyordum,
Hissediyordum,
Yüreğimin en derinliklerinde,
En ücra köşesinde, kanımın her damlasında,
Akıp gidiyordun.

Aşkın rüzgarı esiyordu, işliyordu içime,
İlmek ilmek.
Aşk oluyordum, aşık oluyordum,
Gözlerinde heyecanla,
Sevdaya, doğru yol alıyordum..

Hakan Ezel Bayram