gece pullarını soyunurken teker, teker
perdeler aralık
yalnızlık, izler aynadan
seni ve erguvanları aşmış boğazı


_bilirsin; çatılarda ak noktadır martılar..._



o an kırmızı bir rüzgar çarpar yüzüne, kimliği belirsiz;
ürperir kirpiklerin
oldukça tanıdık gelir avucundaki özler

ve su vermeyi unuttuğun kanarya da terk etmiştir, evini
o artık özgür
o artık belki de, ölü...
_ bilirsin; komşu, tekir fırsat bekliyordu zaten!..._




oysa,
az önce, el alışkanlığı; bir anahtar bıraktın paspas altına _hatırla!_
bir anahtar da, yuvarlandı merdiven boşluğuna ruğan çantadan.
çınladı, kısır dünya kasıklarında
aklına düştü polisten gizlediğin kitap
_bilirsin; korkuluktaki sıcak parmak izindedir, aşk..._
ansızın, yıpranmış sayfalara ve bileklerine bakıp ağladın!



haydi gel, boşverelim herşeye.
şimdi, boşalma zamanı... ;
ve gece istiyor seni ,
soyunmaya devam et!