alıp götürür akşamlar güvendiğim dağları
bi türlü bağlayamam umudu ellerim ilmek tutmaz
soğuk kış
üzerime düşen ne varsa giyindim
sandım ki ısıtır bi gül

sabaha karşı ağarmadan gün bi tiren sesi
anladım gurbet açmış şakaklarında ufkun
bi rüya hali hem de kargış
yenimi bırakma emi çocuk sesinden türküler gibi
ufala ufala denize inen

kan ve kedere benzeyen kelimeler aktı
çiçek alış verişlerimizde tamam
uykumuzu kısık gözlerimize verdik
ince ince uzandı yüzümüze
rahat bi batmaktı soyunup apar topar
demir denize

bilsem büyütür müydüm bu kadar gürbüz
bağrıma bastığım ellerimi
yalımın ayasına sürer miydim
o uzak istasyon kokan
buruş buruş dağ yollarına terk eder miydim
sesimin en lirik halini


kaçıp kaçıp saklanıyorum ağacın arkasına
annem beni bulamıyor
babamı ben kaybettim
birazdan kararacak oysa hava
o son gülmelerden sonra dağılacak kalabalık
kuru bi dal gibi kırılacak avurdumda yalnzlık