3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
970
Okunma
Küllerimde essen çatırtısını görürsün korların.
Bir alev ki kendi içinde yükselen.
Gözlerime baksan mevsimsiz terk ediliş görürsün.
Bir ıssızlıktır çürüten.
Toprağımı kazsan beni bulursun.
Köklerimde çınar nöbeti.
Silueti erimiş tablolar...
Dökülmüş paslı mekanik.
Bilirsin umut bir nefestir.
Nefes ki kalbime dolan.
Yine de;
Köklerime kadar umut…
Küllerime kadar sabır…
Kafesinden büyük bir yürek,
parçalayıp geceyi sabaha doğmak isteyen.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz