Fıtratı aşkın belki de hissedilen en durağan şarkı:
Asla ki yerden göğe uzanan tüm kainat mademki aşktan ibaret hangi bakir tümcede asılı kalır gözyaşı.
Sondan bir önce,
Rakımın incesi o rütbe
Ve adı konmamış bir şarkı...

Ökçesi ağırdan, rahvan bir yetmezlik:
Hangi menkıbe ise durağan süreci
Irgat bir tesellide saklı.
Heybesinde ahkâm kesen berduş bir serzeniş:
Muhatabı pervasız gök kubbe.

Sirayet edenden öte kıblesinde;
Gönül gözüne rağbet eden o öfke haricinde
En derin teselli soyut bir mertebenin tecellisi.
Ey sakil, ey nahoş ve beyhude gönül:
Mantığın kulaç attığı revnak günce:
Sanır mısın ki;
Tümden gelen sitemin hangi katresi ise
Soluk bir tebessümde gizli?
Sürgün, yorgun alabildiğine:
Yavuklusu yüreğin mademki hüzün,
Sarnıcına koy beni
Hem de biteviye sızarken gün ışığı.

Sözden öteyim sevgili;
Saklıyım gizil bir tefrikada,
Hem belli mi olur;
Sızan o gölgede kesişir yolumuz:
Hutbesinde mademki aşk saklı,
Birincil kaideyi asla unutma:
Ne urgan ne kısık bir seyrinde gözün,
Vardan evvel sonlanmaksa indirdiğim hatim:
Bırak ve sal yaşlarını.

Ne kadar kırılgan olsa da muallimi yüreğin,
Sus sen ve asla ses etme:
Zincirin bağlı kırdığı o sessiz hüküm:
Muhatabım kuru bir yaprakta saklı;
Kovuşturduğum onca sancı,
Yetmese de mecalim,
Hoyrat bir tümceden ibaretim.