15
Yorum
29
Beğeni
0,0
Puan
1176
Okunma

lâf kalabalığı dar bir oyuktan
geçiyorum dünya yıldız
tozunu serpiyorum üstlerine
at gözlüğü takanların
en kırılgan yerimden çekiyorlar
ayırmak istiyorlar tenimi candan
kalmıyor yine de bu hır gür arasında
şiir çiçeği sapsız
durup bakıyorum çiçeğin yapraklarına
nasıl koyu kırmızı
bu kargaşa arasında
içini çekerek büyümüş
lâf ebeleri elemeden sözcükleri
yığıyorlar şiir başlığı altına
ağlamaktan gözleri şiş sokağın
üşüyor içimde tomurcuklanan filiz
tökezlesin isterdim şiir basamaklarına
öyle çıksın odsuz söz
önce yansın köz olsun
sonra yaksın çırayı
11. 08. 2016 / Nazik Gülünay