...




Biliyor musun Aşk
Ölmekten vazgeçtim
Harbiden diyorum
Kapıma mutluluk bırakan leylekler gelsin hele bir
Bağlamamı alıp elime
Kenndy Park’a gidip tıngırtacağım en sevdiğimiz ezgileri
Nefes nefese kalıp
Hazır sen oturmuşken dünyanın merkezine
Delice koşacağım sana
Çok sevdiğim papatyalardan taç yaparken saçıma
Öpeceğim avuçiçlerinin adamlığından
Aniden çocuklaşıp saklanacağım yapraklarını savurduğum ağacın arkasına
Sen bağıracaksın
" Aşk dersem de,şiir dersem de çık" diye
Kahkahamı bastırmayıp
Hemencecik ele vereceğim kendimi







Sonra Köln’ün merkezine kurulup
Gözbebeklerime oturan muzipliğimle içerken cappuccinomu
Ağzımla besleyeceğim seni
Suyu çok içirip
Çileği az yedireceğim ki boğazına durmasın diye
Alaca posta güvercini pastamızdan nasiplenmek isteyecek
Bütün herşey tanıdık gelecek Dorn’un kapısında
Kalabalığın coşkusuyla itişe kakışa
Bağrının ateşinde ömürlük selfiemi yapacağım yine
Orada bir grup çinli gülümseyecek bize
Burada bir rahip selam verip telaşlı adımlarla yönelecek kiliseye
Şuracıkta ellerimiz huzur seanslarıyla ölüp ölüp dirilecek







Ve Sen
Şiirlerinde tanrıçalaştırırken Nagihan ruhumu
Delice taparken bana
Ben Everestin tepesine kadar tırmanıp
Gömülüp çocukluğumun o muhteşem kanatlarına
Bütün dünyaya haykıracağım
"SENİ NE ÇOK SEVDİĞİMİ"







Aşkımızın ömrü sonsuz kılınırken o sembolle
Bütün kuşlar kikirdeye kikirdeye uçacak
Dünya şen şakrak yörüngesinde neşeyle dönecek
Mutlu olmaktan hiç ama hiç utanmayacağız Aşk
Utanmayacağız...












nagi han