--------"taşı; taşı
kuş kanadına bastır deve ağırlığı
ya da kızgın kumlara gömer gibi başını
karanlığa göm
anlatılmaz yalnızlığı büyük odanın
insan düşlerini emen sancı


en kıyıda, kuytuda yaşamaya tutsak et kendini
bülbül yüksek ağaçta, gül açıkta dikeniyle
güneşine yıkılır bütün kaleler
bir masal devine dönüşür kapı
dışarıya adım atmak ne kadar uzak
ve yıkılır yapılan evcil kule----- NG"
_________________________________________

Kutsal yalnızlık, Ne kadar da çok ister bazen insan bunu
Kazandırdığından çok daha fazlasını alıp götürür de;
Hep farkındasızlığı yaşar yalnız insan
Terk edilmişliğin, kırılmışlığın, hep acıyan yarasıdır;
Yalnızlık: çoğu zaman toplumsal cehaletin, geri kalmışlığın da baş belasıdır.

Yine çok güzel ve anlamlı bir konuyu doyurucu duygu selinde, bu güzel şiir dede tam zamanında harika yansıtmışsınız Nazik Gülünay. Tebrik ve taktirlerim'le kutlayıp selamladım sizi dost şairim. Kemal Polat



kempol tarafından 8/8/2016 1:37:50 PM zamanında düzenlenmiştir.

O odaya giren de bir daha iflah olmaz... Yalnızlık şiirimi getirdiniz aklıma.
Kaleminizin ifade gücüne bir kez daha şapka çıkardım. Tebrikler.