beni öyle öldürdüler ki ahretliğim
sen değil ben yatıyorum sanki o mezarda

bir taraf çöl, yani öl
diğer yanda sulak arazileri
elden çıkarılıyor ülkemin
direniyor bölge bölge halkım
ne toma var elinde ne asker
inancı var yaşama, güzelliğe, haklılığına
Karadeniz’de dağa çıkıyor
Akdeniz’de düzlüğe
egede yine efe, efe!


ölsem de kalan yaşam direncim yeter
geride hayatı puflayanlara
istemsiz bir hapşuruk ve çok yaşa!


baş ağrıtıcılar mı iş başında
ne nedir, kim kimdir karıştırıyorum artık
şiir miir de yazmadım bu yüzden
bayramını kaldırmaya kalkışanda mı zafer
her işaret karıştı bende
bir indi bir çıktı Atatürk
yine iddia ediyorum
kimse yerinde değil
hapsedenler hapiste
çıkanlar döndüler eski yerlerine
ne dersin sevineyim mi ahretliğim
askerin okulu alınırken elinden
kışla önüne dizilirken harfiyat kamyonları( kaldırılmış şükür)


aklım karışık, ortalık düzeltiliyor deniyor
birbirini davet ediyor politikacılar
birbirinin ev ödevine
birlik beraberlik bütünlük
ayrıştıran darbeye karşın
yeni bir darbe sanki
ölün üstünde oynuyorlar ahretliğim
bayrağı havaya kaldırıyor başörtülün başı açığın
poz veriliyor yeni düzene..

dirilsen mi?

05. 08. 2016 / Nazik Gülünay