Acıların koynundan çıkmış bir yürekle geldim sana
Mazur gör Sevgili!
Ondandır bu ürkek tedirgin hallerim
Aldanma sen görünüşüme, her gören beni güçlü sanır
Oysa bir serçe gibi kırılgandır, yaralar içindeki sol yanım...


Ömrüme her giren, derin yaralar açıp da gitti yüreğime
Ondandır bu suskunluğum, hüznümün kollarına sığınışım
Pas tutmuş ebedi bir yalnızlığa terk ettim garip ömrümü,
Ondandır tüm insanlardan böylesine köşe bucak kaçışım...


Kimse anlamadı için için kanayan yüreğimin halinden
Her gören kendince hüküm verdi.
İçimde kopan fırtınaları,
Her solukta feryat eden ruhumun azabını kimse duymadı.
Oysa! Serçe gibi yüreğim, yangın yeri içim, kızılca kıyamet...


Mazur gör Sevgili!
Yaş doludur uykulara düşman gözlerim
Mutluluğu unuttuğumdandır yüzümdeki bu solgun ifadem.
Küçücük de olsa, bir tebessüm etmeyeli uzun zaman oldu
Belki de ondandır, bu bitkin, vazgeçmiş derbeder halim...


Dedim ya Sevgili!
Vefasızlardan arda kalan ebedi emanetimdir.
Bu pas tutmuş yalnızlığım
Ömrüme çöreklenip kalmış hüznüm.
Eğer sende yara açacaksan, girme ömrüme, dokunma yüreğime,
Can kırıklarıyla dolu sol yanım
Benim her yanım mahşeri yangın...

Ayşe KARADENİZ


Emekleri için can ağabeyim babacan yürekli Mustafa KARAAHMETOĞLU’ne teşekkür ederim...