Yolculuğum o kâbuslu günlere denk geldi..
Kara melek gibi bir kâbus,
Başımızda dönüyordu,
Kıyamet koptu kopacak dünya çöktü çöküyordu.
Herkes hayatından bezmiş, tedirgindi.
Bazılarının, üzüntüden dudakları kenetlenmiş...
Bazıları dünyanın sonu gelmeden,
Yaşanacak ne varsa yaşamak istiyordu.
Aramızda yok yoktu, adamın biri bağırıyor,
Anlaşılmaz şeyler söylüyordu....
Aynı ağızla hem dua ediyor, hem küfür savuruyordu...
Aniden tepemizde;
Yarı adam yarı canavar biri belirdi.
Bir elinde sustalı bıçak,
Diğerinde silâh vardı.
Dudakları gerilmiş,
Dişleri yamyamı andırıyordu....
Kulağıma bir ses,
"O büyük Ejder, engerek işte bu!" diyordu.
Felâket ürkünçtü,
Kadının biri korkudan bebeğini düşürdü.
Ben tir tir titriyor, dişlerim birbirine vuruyordu.
Ağzımda dilim kurudu.
Canavar;
Boğuk sesiyle güvertede tehdit püskürüyordu.
"Hepiniz öleceksiniz, hepinizi geberteceğim"
Nerden geldiği bilinmeyen bir kurşun,
Silâh tutan elini vurdu.....
Taşı gediğine koymak için tam fırsattı...
Yolculardan biri fırladı,
Bıçağı elinden kaptı.
Asıl tehlike şimdi başlıyordu,
Aramızda kim dost kim düşman belli olmuyordu.
Kaptan gemiyi terketti,
Tayfalar birbirine girdi,
Yolcular ne yapacağını şaşırdı,
Kimisi teselliyi içkide aradı,
Derisini yüzsen hissedemeyecek kadar,
Zilzurna sarhoş oldu.
Kimisi nemelâzımcılıkla yan geldi yattı.
Kimisi, alacaklı verecekli hesabına durdu.
Kimisi yas tutar gibi ikiyüzlülük yapıyordu,
Mağdur yolcuların ne bir dostu vardı,
Ne de kimsesinin bundan haberi vardı
Ortada sevmeye sevilmeye açık çocuklar kaldı.
Azıcık ilgi göstersen,
Sana aşırı bir bağlılık duyardı,
Şımarmaya eğilimli,
Çok duygusal ve anlamlı.
Girdiği yere güneş gibi doğacak nitelikteki bu yavrucaklar,
En küçük sert bir bakışla,
Kendi yüreğini parçalamaya hazırdı.
Yolcular per perişan, geminin kurtulma ümidi kalmamıştı..
En kötüsü,
Yolculuk dayanılmaz bir halde devam ediyordu....
Asiye