Keman




KEMAN
Neydi Çetinyay’ım neydi o kemân
Mushaf-ı sînemi eyledi sûzân
Eridi yüreğim çürüdü âh cân
Neydi o kemân neydi âh amân
Neydi o kemân ki neyden de nâlân
Bir neşve taşıyor sanki O sırdan

Çağlayıp coştu ağladı taştı
Sanki denizler deryâlar coştu
Vahdet ummânında Dost’a ulaştı
Sanki evren bir dost bir arkadaştı
Gönülller bir oldu Bir’i dolaştı

Neydi Çetinyay’ım neydi o kemân
Pek Çetin pek güzel pek yahşi yaman
El-amân gönlüm oldun hep talan
Sözümde hilaf yok, yoktur hiç yalan

Burası Dergâh’tır bârgâhtır bu
Hüzzamdır hüseynî, çârgâhtır bu
Meclis-i yârândır yârgâhtır bu
Sînede hâsıl hep âh u vâhdır bu
Gâh çalar geh söyler ince râhdır bu

Neydi Çetinyay’ım neydi o kemân
Dağladı yüreğim kan ağladı kan
Zatını da Muammer eylesin Rahmân
El-amân Yâ Rabbim meded el-amân

Ezelden gelir bu “hû” der nefesler
Aynî Dergâhı’ndan yükseldi sesler
Hüseyin Köroğlu ruhumu besler
Dinmez gözyaşları sel oldu hisler
Söyleyin be dostlar söyleyin hele
Kalmasın kederler dağılsın sisler

Neydi Çetinyay’ım neydi o kemân
Yaktın yüreğimi eyledin nîrân
Rabbim ötede de bizi böyle an
Ayırma Zât’ından Sen ey Yaradan

Kenan Erdoğan