Ölürsem,
Bir sokağa ya da caddeye vermesinler adımı.
Kimsenin geçmediği,
Sadece kuryelerin önemsediği bir isim olmak, neye yarar ki?
Bir buluta versinler mesela,
Sırf şekli bana benziyor diye.
Gelip geçsin...
Kaldırım taşları arasında,
Bulduğu bir boşlukta yeşermiş
Minik bir çiçeğe can olmaya çalışan
Bir yağmur damlasına versinler ismimi aslında.
Gökyüzünden düşsün usulca,
Büyüsün gülümsemesi yere yaklaştıkça.
Bitmek zorunda olan her şey gibi bitsin...
Bir kar tanesi,
Bir rüzgar
Ve;
Bir sararmış yaprağa koysunlar adımı en iyisi!
Bir çocuğun düşünde
Bir annenin ninnisinde yer bulayım,
Üzülürsem ne olayım!
Ölürsem,
Adımı bir şiire versinler ya da
Bir şiirin bir mısrasına sıkıştırsınlar!
Sadece kafiye olsun diye okusunlar.
Öyle taş duvarlara isim olmaya lüzum yok,
Zaten yüzüm yok anılmaya!
En güzeli,
Güzel bir çocuk oyununda geçsin ismim.
Sobe yerine söylensin örneğin!
Kısacası ölürsem,
Bir ağaca adımı yazsınlar isterim.
Mevsimler değişip
Gölgesinde otursun aşıklar;
Ben hep gülümserim...