ey ruhum
sadece sana degil
mızıkçı gölgeme bile küskünüm ben
ondandır yüreğimin büküklüğü
gözleriminin yağmur yağmur söküklüğü







bu saatte de
acılarım iliklenecek parmak uçlarıma
kimsesizliğimin ellerini çekişterecek soytarı rüzgâr
ayaklarım hâbire öykünürken ecnebi taşlara
en zır deli makamından çalacağım
nefsimi okşayan bütün türküleri
ta kiiii idâm mahkumu çığlıklarımı yitirene dek







insanlık daha çok giyinmeden kıyâmeti
maviliğin endâmında erimeden kuş sesleri
çıngırak çıkarmadan arsız üzünçlerim
çocukluğum terketmeden yüreğimin gamzesini
gözbebeklerimde sönmeden savaşçı yıldızlar
dilimde tükenmeden
"Lâ havle velâ kuvvete’ler"
bi hal çaresini bulmalıyım









ve berduş berduş sendelemeden ayaklarım
secdeyi öperken yeminli dudaklarım
avuçiçlerim yüzümü babam gibi avuturken
usulca sarıp sarmalayıp gözyaşlarımı
taşan bağrımı içime sokup
saçlarıma sevgi kelebekleri takıp
masum bedenimi toprağa katık yapıp
nagehân-i bir selâyla
gitmeliyim çok geç olmadan

-şşşttt sakin ol şiir herkes uyuyor-











nagi han