BİR DAHA YAZMAM (112)

Beni zikrederek yazma diyorsun.
Peki öyle olsun bir daha yazmam.
Bazen sessizliğe laf koyuyorsun.
Kalem şöyle dursun bir daha yazmam.

Nedir bu celallik bu hiddet niye?
Güzelliğe yazık bu şiddet niye?
Eskiyi bırakıp gelsek yeniye.
Kelam şöyle dursun bir daha yazmam.

Neden bir daha da yazma diyorsun?
Sanırım içinden kızma diyorsun.
Ben onat insanım sen biliyorsun.
Dilim şöyle dursun bir daha yazmam.

Selamsız sabahsız gitmişin, neden?
Sana uyacaktım yazmam bilmeden.
Kalem tutan parmak kırılsın birden.
Elim şöyle dursun bir daha yazmam.

Yazma dediğine sebep ben miyim?
Ben düşmanın mıyım sana kin miyim?
Taşmış ırmaklara dönmüş gibiyim.
Selim şöyle dursun bir daha yazmam.

Dermansız kalmışım halim yok benim.
Arım vardır ama balım yok benim.
Bülbülün konduğu dalım yok benim.
Gülüm şöyle dursun bir daha yazmam.

Sırtta taşıdığım dünya küfesi.
Süremedim bile hayat sefası.
Rüzgardan alırım gücü nefesi.
Yelim şöyle dursun bir daha yazmam.

Yalnızlığı sevmem hiç kalamam ki.
Senden koptuğumda söz alamam ki.
Birazcık eğilsem doğrulamam ki.
Belim şöyle dursun bir daha yazmam.

Ne olursa olsun ömür bir değer.
Kötülük yapmaya değmezmiş meğer.
Bugün yarın ölüm gelirse eğer.
Salım şöyle dursun bir daha yazmam.

İlhan ATEŞ (ZAYİ OZAN)
Ankara, 30/07/2016 Cumartesi
Yayın : 31/07/2016 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1037895/